De Uruguay Free Zones (afgekort “FZ”) zijn regio’s van het nationale grondgebied die door de Uitvoerende Macht (Ministerio de Economía y Finanzas o MEF) zijn aangewezen voor de ontwikkeling van specifieke industriële, commerciële of dienstverlenende activiteiten. Het grote voordeel is dat de gebruikers gevrijwaard zijn van nationale belastingen in verband met de handelingen die er plaatsvinden.
De ontwikkeling en bevordering van de vrije zones door de Uruguayaanse regering is in het belang van het land verklaard, met als doelstellingen het bevorderen van investeringen, het diversifiëren van het produktiekader, het scheppen van werkgelegenheid, het vergroten van de capaciteit van de nationale arbeidskrachten, het verhogen van de nationale toegevoegde waarde, het aanmoedigen van hoogtechnologische en innoverende activiteiten. Bovendien wil het land de decentralisatie van de bedrijfssectoren en de regionale ontwikkeling bevorderen en, in het algemeen, de integratie van het land bevorderen.
Uruguay telt thans elf FZ’s met uiteenlopende specialisaties; verschillende daarvan zijn gevestigd in of rond de metropoolregio Montevideo.
Het Aguada Park, het Science Park, de UPM Fray Bentos Free Zone, de Colonia Suiza Free Zone, de Libertad Free Zone, de Colonia Free Zone, de Nueva Palmira Free Zone, de Florida Free Zone, de Punta Pereira Free Zone, Zonamérica en de WTC Free Zone behoren hiertoe.
Welke activiteiten zijn toegestaan in een Uruguayaanse vrije zone?
Ondanks het feit dat van de Uitvoerende Macht kan worden verlangd dat zij activiteiten opneemt die zij nuttig acht voor de nationale economie of voor de economische en sociale integratie van de Staat, wordt in de bestaande wetten het volgende overwogen.
a. Commerciële of industriële activiteiten
In de vrije zones kunnen de volgende industriële en commerciële activiteiten worden ontplooid: de verkoop van goederen of artikelen en logistieke operaties.
De wetgeving dwingt hen de FZ waar de activiteit wordt uitgeoefend of een andere FZ binnen te gaan om aanspraak te kunnen maken op belastingvrijstelling (beide mogelijkheden zijn opgenomen, ongeacht of het binnen of buiten de landsgrenzen is).
Voorbeelden van logistieke taken zijn conditioneren, sorteren, classificeren, destilleren, assembleren, samenstellen of assembleren, software-installatie en hardware-instelling.
Er kunnen ook productie-inrichtingen worden geïnstalleerd en geëxploiteerd.
b. Diensten
De wet legt geen beperkingen op, waardoor elke dienst kan worden verleend. Op dit gebied moet worden benadrukt dat de diensten binnen de vrijhandelszone zelf moeten worden gecreëerd voor consumenten of ontwikkelaars uit vrijhandelszones of derde landen.
Bepaalde diensten kunnen binnen het nationale gebied worden geleverd, zolang rekening wordt gehouden met monopolies en overheidsconcessies. In dit verband is het toegestaan de volgende diensten (binnen Uruguay) aan te bieden: internationale call centers (met uitzondering van die waarvan de enige of voornaamste doelgroep de rest van het nationale grondgebied is), mailbox boxes, onderwijs op afstand en e-handtekeningcertificaten.
Diensten die binnen een FZ worden verleend ten gerieve van gebruikers van andere FZ’s, vallen hier eveneens onder. Deze kunnen ook worden verhuurd van de vrije zone naar de niet-vrije territoriale grenzen aan ondernemingen die onderworpen zijn aan de IRAE (vennootschapsbelasting), zolang zij geen afbreuk doen aan monopolies, staatsexclusiviteit of overheidsconcessies.
c. Verboden activiteiten
De wet bepaalt dat FZ-gebruikers bepaalde handelingen niet mogen verrichten. Wapens, buskruit en munitie horen daarbij. Evenzo is “detailhandel” verboden.
De uitwisseling van producten en diensten tussen gebruikers, alsmede commerciële operaties of diensten die gericht zijn op het voorzien in de behoeften van personen terwijl zij daarbinnen werkzaamheden verrichten, zijn evenwel toegestaan. Restaurants in vrije zones zijn een goed voorbeeld.
Aan welke voorwaarden moet worden voldaan om in een Uruguayaanse vrije zone te mogen werken ?
a. Uitbuitend
De exploitant of ontwikkelaar van een FZ kan de overheid of een particuliere onderneming zijn. In het laatste geval kan het om een natuurlijke of rechtspersoon gaan, die tegen betaling de vereiste en adequate infrastructuur voor de bouw en de exploitatie van een vrije zone moet aanbieden.
De toestemming is bijgevolg bezwarend en moet hetzij eenmalig, hetzij op regelmatige basis aan de Staat worden betaald (de meest gebruikte vorm).
In feite zijn particuliere exploitanten vaak beide eigenaar van de eigendommen waarop de VHZ van invloed is. In andere omstandigheden is de exploitant echter niet de eigenaar van de hele regio, maar slechts van het merendeel van de getroffen registers, en heeft hij rechtstreeks zeggenschap over de resterende registers die door de FZ worden getroffen.
De aanvraag voor een vergunning voor de exploitatie en ontwikkeling van een vrijhandelszone moet worden ingediend bij de uitvoerende macht (Ministerio de Economía y Finanzas o MEF), met een investeringsproject waaruit de economische levensvatbaarheid en de voordelen blijken.
Zodra het officiële verzoek is ingediend, kan de behandeling van het dossier door de uitvoerende macht niet langer duren dan 45 dagen vanaf de datum van indiening van het verzoek, de tijd dat het dossier in behandeling is niet meegerekend.
In de praktijk moet de aanvraag vergezeld gaan van een persoonlijke demonstratie van het idee aan overheidsambtenaren door vertegenwoordigers van het bedrijf.
Het verdient ook aanbeveling ondersteunend materiaal te verstrekken voor de inleidende presentatie en tijdens het hele proces interactie met de autoriteiten aan te moedigen. In het kader van de vergunning voor het gebruik van de FZ kan de uitvoerende autoriteit van de exploitant en de gebruikers garanties verlangen. Deze garanties zijn ingesteld om de gekozen vergoeding en de uitvoering van de toegezegde taken te waarborgen.
b. Gebruiker
Gebruikers zijn zij (natuurlijke of rechtspersonen) die de bevoegdheid hebben verkregen om een van de in de wetgeving genoemde handelingen te verrichten. Om een dergelijke kwaliteit te verkrijgen, moet een procedure worden doorlopen bij het Directoraat-generaal van de Handel (vrije zone), dat afhankelijk is van het Ministerie van Economie en Financiën.
Er zij op gewezen dat er twee soorten gebruikers zijn: directe en indirecte. De directe belanghebbenden zijn degenen die een contract sluiten om het recht te krijgen zich te vestigen met degene die de vrijhandelszone beheert, hetzij de regering of een particulier. Indirecte daarentegen zijn zij die de rechtmatige handeling verrichten met de hulp van anderen.
Contracten kunnen worden aangegaan door beide rechtspersonen in hun hoedanigheid van “toekomstige gebruikers”. In werkelijkheid zijn deze eigendom van rechtspersonen die een van de volgende bedrijfstypen verwerven: Naamloze vennootschappen (SA), vennootschappen met beperkte aansprakelijkheid (SRL), vennootschappen op vereenvoudigde aandelen (SAS), en “filialen van buitenlandse bedrijven”.
c. Verzoek om machtiging van gebruikerscontracten.
Opdat het Directoraat-generaal Handel – Vrije-Zonegebied de activiteit kan goedkeuren, moet het contract tussen de gebruikers (direct of indirect) en degenen die het recht hebben de vrijhandelszones te exploiteren, worden overgelegd.
Het verzoek moet de volgende elementen bevatten: het contract van de partijen en het investeringsplan (met inbegrip van het bedrijfsplan). Voorts dient de nodige informatie te worden verstrekt: substantiële en aanvullende activiteit die zal worden verricht, personele middelen die in FZ zullen worden gebruikt en bijzonderheden over werknemers die daarbuiten werkzaam zijn, en alle andere informatie die door de onderneming noodzakelijk wordt geacht.
d. Deadlines
De door de Algemene Directie van de Handel (Zone Vrije Zones) afgegeven vergunning heeft een maximale duur van vijftien jaar voor het verrichten van industriële activiteiten en tien jaar voor commerciële diensten en activiteiten, aangezien het een directe gebruiker betreft.
Wanneer het een indirecte gebruiker betreft, is de gebruikelijke termijn vijf jaar. Het is van cruciaal belang te benadrukken dat de termijnen in beide omstandigheden op verzoek aan de bevoegde autoriteiten worden verlengd.
Ondanks het voorgaande kan de uitvoerende macht contracten met een langere looptijd dan die toestaan. Toch moet zij, zoals in de verordening is bepaald, haar besluit baseren op het bedrag van de investeringen in vaste activa, de geraamde werkgelegenheid of andere factoren die bepalend zijn voor een bijdrage.
e. Werknemers: 75% werknemers met Uruguayaanse nationaliteit (ten minste).
Een ander criterium voor de oprichting van een ZF-gebruiker is dat 75% van het gehele personeelsbestand Uruguayaanse onderdanen moeten zijn, hetzij natuurlijke hetzij rechtspersonen.
Het percentage kan worden verlaagd in het licht van de unieke kenmerken van de uit te voeren taak en om redenen van algemeen belang.
Er zij echter op gewezen dat het aantal Uruguayaanse onderdanen bij dienstverlenende activiteiten tot 50% kan dalen indien de aard van het bedrijf dit vereist.
Wat zijn de belangrijkste voordelen van het werken in een Uruguayaanse vrije zone ?
a. Belastingstelsel
Het belangrijkste voordeel van werken in een vrije zone is dat de gebruikers zijn vrijgesteld van alle nationale belastingen.
Er zijn uitzonderingen: unieke socialezekerheidsbijdragen en geldelijke wettelijke voordelen die in het leven zijn geroepen ten gunste van niet-overheidspersonen van de sociale zekerheid (voorbeeld: schenkingen van het University Professionals Fund).
b. Bijzonderheid van de regeling voor buitenlandse werknemers
De wet biedt buitenlandse werknemers die hun werk in de vrijhandelszone verrichten de mogelijkheid schriftelijk aan te geven dat zij niet wensen deel te nemen aan het Uruguayaanse socialezekerheidsstelsel. De gebruiker is niet verplicht de vereiste bijdragen te leveren wanneer hij met deze premisse wordt geconfronteerd.
c. Niet-fiscale voordelen
De wetgeving staat overheidsinstanties die leveringen of diensten aanbieden aan gebruikers van vrije zones toe om promotieprijzen vast te stellen. Evenzo zullen monopolies van overheidsdiensten op industrieel en commercieel gebied niet in vrije zones regeren.
Ook het binnenkomen en verlaten van de vrije zones voor effecten en binnen- en buitenlandse valuta zou vrij zijn.
Damalion Latin desk bestaat uit geaccrediteerde lokale deskundigen om u te helpen uw bedrijf in Uruguay op te zetten en uw buitenlandse investeringen in Montevideo en andere regio’s te ondersteunen. Als u in Uruguay wilt investeren, neem dan nu contact op met onze Damalion latin desk.
