Wolne Strefy Urugwaju (w skrócie “FZ”) to regiony terytorium kraju wyznaczone przez władzę wykonawczą (Ministerio de Economía y Finanzas – MEF) do rozwoju określonej działalności przemysłowej, handlowej lub usługowej. Najważniejszą zaletą jest to, że użytkownicy są zwolnieni z wszelkich podatków krajowych związanych z działaniami, które mają miejsce w systemie.
Rozwój i promocja Wolnych Stref przez rząd Urugwaju zostały ogłoszone jako leżące w interesie kraju, a ich celem jest promowanie inwestycji, dywersyfikacja struktury produkcji, tworzenie miejsc pracy, zwiększanie potencjału krajowej siły roboczej, zwiększanie krajowej wartości dodanej, zachęcanie do podejmowania działań zaawansowanych technologicznie i innowacyjnych. Ponadto kraj ten chce promować decentralizację sektorów biznesu i rozwój regionalny oraz ogólnie rzecz biorąc, sprzyjać włączaniu się kraju do rynku.
Urugwaj ma obecnie jedenaście FZ o różnych specjalnościach; kilka z nich znajduje się w regionie metropolitalnym Montevideo lub w jego okolicach.
Należą do nich Aguada Park, Park Naukowy, Wolna Strefa UPM Fray Bentos, Wolna Strefa Colonia Suiza, Wolna Strefa Libertad, Wolna Strefa Colonia, Wolna Strefa Nueva Palmira, Wolna Strefa Florida, Wolna Strefa Punta Pereira, Strefa Zonamérica i Wolna Strefa WTC.
Jakie działania są dozwolone w urugwajskim wolnym obszarze celnym?
Pomimo tego, że władza wykonawcza może być zobowiązana do uwzględnienia działań, które uważa za pożyteczne dla gospodarki narodowej lub integracji gospodarczej i społecznej państwa, obowiązujące przepisy przewidują, co następuje.
a. Działalność handlowa lub przemysłowa
W wolnych obszarach celnych można prowadzić następującą działalność przemysłową i handlową: sprzedaż towarów lub artykułów oraz operacje logistyczne.
Przepisy zmuszają ich do wejścia do FZ, w której prowadzona jest działalność, lub do innej FZ w celu uzyskania zwolnienia podatkowego (uwzględniono obie możliwości, niezależnie od tego, czy działalność jest prowadzona w granicach kraju, czy poza nimi).
Przykłady zadań logistycznych to kondycjonowanie, sortowanie, klasyfikowanie, destylacja, montaż, składanie lub składanie, instalacja oprogramowania i konfiguracja sprzętu.
Mogą być również instalowane i eksploatowane zakłady produkcyjne.
b. Usługi
Ustawa nie wprowadza żadnych ograniczeń, zezwalając na świadczenie dowolnych usług. W tym obszarze należy podkreślić, że usługi muszą być tworzone na terenie samego FZ dla konsumentów lub deweloperów z wolnych obszarów celnych lub państw trzecich.
Niektóre usługi mogą być świadczone na obszarze kraju, o ile uwzględni się monopole i koncesje rządowe. W związku z tym dozwolone jest świadczenie następujących usług (na terytorium Urugwaju): międzynarodowe centra telefoniczne (z wyjątkiem tych, których jedynym lub głównym odbiorcą jest pozostała część terytorium kraju), skrzynki pocztowe, kształcenie na odległość i certyfikaty podpisu elektronicznego.
W podobny sposób uwzględnia się usługi świadczone w ramach FZ dla wygody użytkowników innych FZ. Można je również wydzierżawiać od wolnych obszarów celnych do granic terytorialnych nieobjętych wolnością firmom podlegającym IRAE (podatek dochodowy od osób prawnych), o ile nie kolidują one z monopolami, wyłącznościami państwowymi lub koncesjami publicznymi.
c. Zabronione działania
Ustawa stanowi, że użytkownicy FZ nie mogą podejmować pewnych działań. Należą do nich broń, proch strzelniczy i amunicja. Podobnie, zabronione jest prowadzenie “handlu detalicznego”.
Dozwolona jest jednak wymiana produktów i usług między użytkownikami, a także działalność komercyjna lub usługi mające na celu zaspokojenie potrzeb osób podczas wykonywania w nich czynności zawodowych. Dobrym przykładem są restauracje w wolnych obszarach celnych.
Jakie wymagania należy spełnić, aby móc prowadzić działalność w urugwajskim wolnym obszarze celnym?
a. Exploitative
Operatorem lub deweloperem FZ może być rząd lub przedsiębiorstwo prywatne. W tym drugim przypadku może to być osoba fizyczna lub prawna, która w zamian za opłatę musi zaoferować wymaganą i odpowiednią infrastrukturę do budowy i funkcjonowania wolnego obszaru celnego.
W związku z tym zezwolenie jest uciążliwe i musi być opłacane jednorazowo lub regularnie na rzecz państwa (najczęściej stosowana forma).
W rzeczywistości prywatni operatorzy są często właścicielami nieruchomości, na które oddziałuje strefa ekonomiczna. Jednak w innych okolicznościach operator nie jest właścicielem całego regionu, a jedynie większości rejestrów objętych oddziaływaniem, i ma bezpośrednią władzę nad pozostałymi rejestrami, na które oddziałuje FZ.
Wniosek o zezwolenie na eksploatację i rozwój FZ należy złożyć w Ministerstwie Gospodarki i Finansów (Ministerio de Economía y Finanzas – MEF), dołączając projekt inwestycyjny wykazujący opłacalność ekonomiczną i korzyści.
Po złożeniu oficjalnego wniosku rozpatrzenie sprawy przez władzę wykonawczą nie może trwać dłużej niż 45 dni od daty złożenia wniosku, nie wliczając w to czasu, w którym akta są rozpatrywane.
W praktyce do wniosku powinna być dołączona bezpośrednia prezentacja pomysłu urzędnikom państwowym przez przedstawicieli firmy.
Zaleca się również udostępnienie materiałów pomocniczych do prezentacji wprowadzającej oraz zachęcanie do interakcji z władzami w trakcie całego procesu. W ramach zezwolenia na utworzenie FZ organ wykonawczy może zażądać od operatora i użytkowników złożenia zapewnień. Gwarancje te są ustanawiane w celu zapewnienia wybranej opłaty i wywiązania się z podjętych zobowiązań.
b. Użytkownik
Użytkownikami są osoby (fizyczne lub prawne), które uzyskały uprawnienia do wykonywania czynności określonych w przepisach. Aby uzyskać taką jakość, należy dopełnić odpowiedniej procedury przed Generalną Dyrekcją Handlu (Strefa Wolnego Obszaru Celnego), zależną od Ministerstwa Gospodarki i Finansów.
Należy zauważyć, że istnieją dwa rodzaje użytkowników: bezpośredni i pośredni. Bezpośrednimi są ci, którzy zawierają umowę, aby uzyskać prawo do założenia firmy z tym, kto zarządza strefą wolnego handlu, czy to rząd, czy osoba prywatna. Natomiast pośrednie to takie, które wykonują czynność prawną z pomocą innych osób.
Umowy mogą być zawierane przez obie osoby prawne jako “przyszli użytkownicy”. W rzeczywistości są one własnością osób prawnych, które uzyskują jeden z następujących typów korporacji: Korporacje z ograniczoną odpowiedzialnością (SA), Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (SRL), Uproszczone Spółki Akcyjne (SAS) oraz “oddziały firm zagranicznych”.
c. Wniosek o autoryzację umów z użytkownikami.
Aby Generalna Dyrekcja Handlu – Strefa Wolnych Stref Ekonomicznych mogła usankcjonować działalność, należy przedstawić umowę między użytkownikami (bezpośrednimi lub pośrednimi) a podmiotami, które mają prawo do korzystania z FZ.
Wniosek musi zawierać następujące elementy: umowę stron oraz plan inwestycyjny (w tym plan operacyjny). Ponadto należy podać niezbędne informacje: o działalności merytorycznej i dodatkowej, która ma być prowadzona, o zasobach ludzkich, które mają być wykorzystane w FZ, oraz o pracownikach, którzy mają wpływ na działalność poza FZ, a także wszelkie inne informacje uznane przez Spółkę za niezbędne.
d. Terminy
Pozwolenie wydane przez Generalną Dyrekcję Handlu (Strefa Wolnych Stref) ma maksymalny okres ważności piętnastu lat w przypadku prowadzenia działalności przemysłowej i dziesięciu lat w przypadku usług i działalności komercyjnej, biorąc pod uwagę, że jest to użytkownik bezpośredni.
W przypadku użytkownika pośredniego okres ten wynosi zwykle pięć lat. Należy podkreślić, że w obu przypadkach okresy te są przedłużane na wniosek złożony do właściwych organów.
Pomimo powyższego, Władza Wykonawcza może zezwolić na zawieranie umów na okres dłuższy niż ten, o którym mowa powyżej. Jednak, jak stwierdzono w rozporządzeniu, decyzja musi być oparta na wielkości inwestycji w kapitał trwały, przewidywanym zatrudnieniu lub innych czynnikach, które decydują o wkładzie.
e. Pracownicy: 75% pracowników posiadających obywatelstwo urugwajskie (co najmniej).
Innym kryterium utworzenia użytkownika ZF jest to, że 75% wszystkich pracowników muszą stanowić obywatele Urugwaju, zarówno fizyczni, jak i prawni.
Proporcja ta może być obniżona w świetle wyjątkowych cech zadania, które ma być wykonane, oraz ze względu na interes publiczny.
Należy jednak wspomnieć, że jeśli chodzi o działalność usługową, liczba obywateli Urugwaju może spaść do 50%, jeśli wymaga tego charakter firmy.
Jakie są główne korzyści z działalności w urugwajskim wolnym obszarze celnym?
a. System podatkowy
Podstawową korzyścią wynikającą z pracy w wolnym obszarze celnym jest zwolnienie użytkowników z wszelkich podatków krajowych.
Wyjątkiem są wyjątkowe składki na ubezpieczenie społeczne oraz przywileje pieniężne ustanowione na rzecz niepaństwowych osób prawa publicznego (np. darowizny na rzecz Funduszu Uniwersyteckiego dla Profesjonalistów).
b. Specyfika reżimu pracowników cudzoziemskich
Ustawa zezwala pracownikom zagranicznym, którzy wykonują pracę w strefie wolnego handlu, na pisemne wyrażenie chęci nieuczestniczenia w urugwajskim systemie opieki społecznej. W obliczu tej przesłanki użytkownik nie jest zobowiązany do dokonania wymaganych wpłat.
c. Świadczenia niepodatkowe
Przepisy zezwalają agencjom rządowym, które oferują użytkownikom wolnych obszarów celnych dostawy lub usługi, na ustalanie cen promocyjnych. Podobnie monopole usług państwowych w dziedzinie przemysłu i handlu nie będą funkcjonować w wolnych obszarach celnych.
Podobnie wolny będzie wjazd i wyjazd z wolnych obszarów celnych w przypadku papierów wartościowych oraz walut krajowych i zagranicznych.
Damalion Latin desk składa się z akredytowanych lokalnych ekspertów, którzy pomogą Ci założyć firmę w Urugwaju i wspierać inwestycje zagraniczne w Montevideo i innych regionach. Jeśli chcesz zainwestować w Urugwaju, skontaktuj się z naszym biurem Damalion Latin.
