KONWENCJA

MIĘDZY RZĄDEM WIELKIEGO KSIĘSTWA LUKSEMBURGA A RZĄDEM UKRAINY
W SPRAWIE UNIKANIA PODWÓJNEGO OPODATKOWANIA I ZAPOBIEGANIA UCHYLANIU SIĘ OD OPODATKOWANIA W ODNIESIENIU DO
PODATKI OD DOCHODU I OD KAPITAŁU

 

Rząd Wielkiego Księstwa Luksemburga i Rząd Ukrainy,

pragnąc zawrzeć Konwencję w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,

oraz potwierdzając swoje dążenie do rozwoju i pogłębiania wzajemnych stosunków gospodarczych, uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Zakres osobowy

Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do osób, które mają miejsce zamieszkania w jednym lub obu Umawiających się Państwach.

Artykuł 2

Pokryte podatki

1. Niniejsza Konwencja ma zastosowanie do podatków od dochodu i kapitału nakładanych w imieniu Umawiającego się Państwa lub jego jednostek podziału politycznego albo organów lokalnych, bez względu na sposób ich pobierania.

 

2. Za podatki dochodowe i kapitałowe uważa się wszystkie podatki nałożone od całości dochodu, całości kapitału lub od składników dochodu lub kapitału, w tym podatki od zysków z alienacji majątku ruchomego lub nieruchomego oraz podatki od łącznej kwoty wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa.

 

3. Istniejące podatki, które są przedmiotem niniejszej Konwencji, to:

a) w przypadku Ukrainy:

(i) podatek od zysków przedsiębiorstw; oraz

(ii) indywidualny podatek dochodowy;

(zwanego dalej “podatkiem ukraińskim”);

b) w przypadku Wielkiego Księstwa Luksemburga:

(i) podatek dochodowy od osób fizycznych;

(ii) podatek dochodowy od osób prawnych;

(iii) podatek od wynagrodzeń dyrektorów spółek;

(iv) podatek kapitałowy; oraz

(v) gminny podatek handlowy;

(zwanego dalej “podatkiem luksemburskim”).

4. Konwencja będzie miała zastosowanie również do wszelkich identycznych lub w istocie podobnych podatków, które zostaną nałożone przez którekolwiek z Umawiających się Państw po dacie podpisania niniejszej Konwencji obok lub zamiast podatków istniejących. Właściwe organy Umawiających się Państw będą się wzajemnie informować o istotnych zmianach wprowadzonych w ich ustawodawstwach podatkowych.

 

Artykuł 3

Definicje ogólne

1. Dla celów niniejszej Konwencji, o ile z kontekstu nie wynika inaczej:

a) termin “Ukraina”, używany w znaczeniu geograficznym, oznacza terytorium Ukrainy, jej szelf kontynentalny i wyłączną (morską) strefę ekonomiczną, w tym wszelkie obszary poza morzem terytorialnym Ukrainy, które zgodnie z prawem międzynarodowym zostały lub mogą zostać w przyszłości wyznaczone jako obszar, na którym mogą być wykonywane prawa Ukrainy w odniesieniu do dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych;

b) termin “Luksemburg”, używany w znaczeniu geograficznym, oznacza terytorium Wielkiego Księstwa Luksemburga;

c) termin “krajowy” oznacza:

(i) każda osoba fizyczna posiadająca obywatelstwo Umawiającego się Państwa;

(ii) każdą osobę prawną, spółkę osobową lub stowarzyszenie, których status wynika z przepisów obowiązujących w Umawiającym się Państwie;

 

d) terminy “Umawiające się Państwo” i “drugie Umawiające się Państwo” oznaczają Ukrainę lub Luksemburg, zależnie od kontekstu;

e) termin “osoba” obejmuje osobę fizyczną, spółkę oraz wszelkie inne osoby;

f) termin “spółka” oznacza każdą osobę prawną lub każdy podmiot, który dla celów podatkowych jest traktowany jak osoba prawna;

g) określenia “przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa” i “przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa” oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;

h) określenie “ruch międzynarodowy” oznacza każdy transport statkiem, łodzią lub statkiem powietrznym eksploatowanym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa, z wyjątkiem przypadków, gdy statek, łódź lub statek powietrzny jest eksploatowany wyłącznie między miejscami w drugim Umawiającym się Państwie;

i) termin “właściwy organ” oznacza, w przypadku Ukrainy, Ministerstwo Finansów Ukrainy lub jego upoważnionego przedstawiciela, a w przypadku Luksemburga – Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.

 

2. W odniesieniu do stosowania Konwencji przez Umawiające się Państwo w każdym czasie wszelkie terminy w niej niezdefiniowane będą miały, o ile z kontekstu nie wynika inaczej, znaczenie, jakie mają w tym czasie zgodnie z prawem tego Państwa dla celów podatków, do których Konwencja ma zastosowanie. Jakiekolwiek znaczenie tego terminu zgodnie z obowiązującymi przepisami podatkowymi tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym temu terminowi zgodnie z innymi przepisami tego Państwa.

 

Artykuł 4

Mieszkaniec

1. W rozumieniu niniejszej Konwencji określenie “osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa podlega w nim obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, pobytu, siedzibę zarządu, miejsce rejestracji lub inne kryterium o podobnym charakterze, a także obejmuje to Państwo oraz każdą jego jednostkę podziału politycznego lub władzę lokalną. Termin ten nie obejmuje jednak osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie wyłącznie w odniesieniu do dochodu ze źródeł w tym Państwie lub kapitału w nim położonego.

 

2. Jeżeli na podstawie postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się w następujący sposób:

a) uważa się go za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, uważa się go za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym jego stosunki osobiste i gospodarcze są bliższe (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić Umawiającego się Państwa, w którym znajduje się ośrodek jego istotnych interesów, lub jeżeli nie ma on stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, uważa się go za osobę mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma miejsce zwykłego pobytu;

c) jeżeli ma miejsce zwykłego pobytu w obu Umawiających się Państwach lub w żadnym z nich, uważa się go za osobę mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli jest on obywatelem obu Umawiających się Państw lub żadnego z nich, właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygają tę kwestię w drodze wzajemnego porozumienia.

 

3. Jeżeli na podstawie postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba niebędąca osobą fizyczną ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się, że ma ona miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się jej miejsce faktycznego zarządu.

 

Artykuł 5

Zakład stały

1. Dla celów niniejszej Konwencji, termin “zakład stały” oznacza stałe miejsce prowadzenia działalności, poprzez które działalność przedsiębiorstwa jest prowadzona w całości lub częściowo.

 

2. Termin “zakład stały” obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządzania;

b) gałąź;

c) biuro;

d) fabrykę;

e) warsztaty;

f) instalacja lub struktura służąca do eksploracji zasobów naturalnych;

g) kopalni, szybu naftowego lub gazowego, kamieniołomu lub innego miejsca wydobywania zasobów naturalnych; oraz

h) magazyn lub inny obiekt wykorzystywany jako punkt sprzedaży.

 

3. Termin “stałe miejsce prowadzenia działalności” obejmuje również:

a) plac budowy, projekt budowlany, montażowy lub instalacyjny lub związane z nimi czynności nadzorcze, ale tylko wtedy, gdy taki plac budowy, projekt lub czynności trwają dłużej niż dwanaście miesięcy;

b) świadczenie usług, w tym usług doradczych, przez przedsiębiorstwo za pośrednictwem pracowników lub innego personelu zatrudnionego przez przedsiębiorstwo w tym celu, ale tylko wtedy, gdy działalność o takim charakterze jest kontynuowana (w ramach tego samego lub powiązanego projektu) w Umawiającym się Państwie przez okres lub okresy łącznie ponad sześć miesięcy w każdym dwunastomiesięcznym okresie.

 

4. Niezależnie od poprzednich postanowień niniejszego artykułu, uważa się, że termin “zakład stały” nie obejmuje:

 

a) korzystanie z obiektów wyłącznie w celu magazynowania, wystawiania lub dostarczania towarów należących do przedsiębiorstwa;

b) utrzymywanie zapasów towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu ich przechowywania, wystawiania lub dostarczania;

c) utrzymywanie zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu ich przetworzenia przez inne przedsiębiorstwo;

d) utrzymywanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów lub zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;

e) utrzymywanie stałego miejsca prowadzenia działalności wyłącznie w celu wykonywania na rzecz przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;

f) utrzymywanie stałego miejsca prowadzenia działalności wyłącznie w celu realizacji dowolnej kombinacji działań wymienionych w podpunktach a)-e), pod warunkiem że ogólna działalność stałego miejsca prowadzenia działalności wynikająca z tej kombinacji ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

 

5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, jeżeli osoba, inna niż agent o niezależnym statusie, do którego ma zastosowanie ustęp 6 niniejszego artykułu, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zazwyczaj wykonuje w Umawiającym się Państwie upoważnienie do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa lub utrzymuje zapasy towarów lub dóbr należących do przedsiębiorstwa, z których prowadzona jest regularna sprzedaż tych towarów i dóbr w imieniu przedsiębiorstwa, przedsiębiorstwo to uważa się za posiadające stałą placówkę w tym Państwie w odniesieniu do wszelkiej działalności, jaką ta osoba podejmuje na rzecz przedsiębiorstwa, chyba że działalność tej osoby ogranicza się do działalności wymienionej w ustępie 4 niniejszego artykułu, która, gdyby była wykonywana poprzez stałą placówkę, nie czyniłaby z niej stałej placówki na podstawie postanowień tego ustępu.

 

6. Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada stałą placówkę w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi działalność w tym Państwie za pośrednictwem maklera, agenta komisu ogólnego lub jakiegokolwiek innego agenta o niezależnym statusie, pod warunkiem że osoby te działają w ramach swojej zwykłej działalności.

 

7. Fakt, że spółka, która ma miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę, która ma miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, lub która prowadzi działalność w tym drugim Państwie (poprzez zakład lub w inny sposób), nie stanowi sam w sobie, że którakolwiek ze spółek jest stałą placówką drugiej spółki.

 

Artykuł 6

Dochody z nieruchomości

1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z rolnictwa lub leśnictwa), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

 

2. Termin “nieruchomość” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo Umawiającego się Państwa, w którym dana nieruchomość jest położona. Termin ten w każdym przypadku obejmuje mienie dodatkowe w stosunku do nieruchomości, inwentarz żywy i sprzęt wykorzystywany w rolnictwie i leśnictwie, prawa, do których stosuje się przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, użytkowanie nieruchomości oraz prawa do zmiennych lub stałych płatności w zamian za eksploatację lub prawo do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki, łodzie i samoloty nie są uznawane za nieruchomości.

 

3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu mają zastosowanie do dochodu uzyskanego z bezpośredniego użytkowania, wynajmu lub użytkowania w jakiejkolwiek innej formie nieruchomości.

 

4. Postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu mają również zastosowanie do dochodów z nieruchomości należących do przedsiębiorstwa oraz do dochodów z nieruchomości wykorzystywanych do świadczenia niezależnych usług osobistych.

 

Artykuł 7

Zyski z działalności gospodarczej

1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położoną tam stałą placówkę. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w sposób opisany powyżej, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w tym drugim państwie, ale tylko w takiej części, w jakiej mogą być przypisane temu stałemu zakładowi.

 

2. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, jeżeli przedsiębiorstwo należące do Umawiające się Państwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam stały zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie przypisuje się temu stałemu zakładowi zyski, jakich można by oczekiwać, gdyby był on odrębnym i samodzielnym przedsiębiorstwem prowadzącym taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach i działającym całkowicie niezależnie od przedsiębiorstwa, którego jest stałym zakładem. ustanowienie.

 

3. Przy określaniu zysków stałego zakładu dopuszcza się odliczenie wydatków poniesionych na potrzeby stałego zakładu, w tym wydatków na cele wykonawcze i ogólne wydatki administracyjne poniesione zarówno w Państwie, w którym znajduje się stały zakład, jak i gdzie indziej. Jednakże takie odliczenie nie jest dozwolone w odniesieniu do kwot, jeżeli takie istnieją, wypłaconych (w inny sposób niż jako zwrot rzeczywistych wydatków) przez stały zakład na rzecz przedsiębiorstwa lub jakiejkolwiek innej jego placówki, w formie tantiem, opłat lub innych podobnych płatności w zamian za korzystanie z patentów lub innych praw, lub w formie prowizji, za konkretne wykonane usługi lub za zarządzanie, lub, z wyjątkiem przypadku przedsiębiorstwa bankowego, w formie odsetek od pieniędzy pożyczonych stałemu zakładowi przez przedsiębiorstwo.

 

4. Jeżeli w Umawiającym się Państwie istnieje zwyczaj określania, zgodnie z jego ustawodawstwem, zysków, które należy przypisać stałemu zakładowi, na podstawie podziału całkowitych zysków przedsiębiorstwa na jego poszczególne części, to żadne postanowienie ustępu 2 niniejszego artykułu nie wyklucza możliwości określania przez to Umawiające się Państwo zysków, które należy opodatkować, na podstawie takiego podziału, jaki może być zwyczajowo przyjęty; jednakże przyjęta metoda podziału powinna być taka, aby wynik był zgodny z zasadami zawartymi w niniejszym artykule.

 

5. Nie przypisuje się zysków stałemu zakładowi z tytułu samego zakupu przez ten stały zakład towarów lub artykułów dla przedsiębiorstwa.

 

6. Do celów poprzednich ustępów, zyski, które mają być przypisane do stałemu zakładowi są określane rok po roku tą samą metodą, chyba że istnieją uzasadnione i wystarczające powody, by postąpić inaczej.

 

7. Jeżeli zyski obejmują składniki dochodu, które są odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych artykułów nie naruszają postanowień niniejszego artykułu.

 

Artykuł 8

Transport międzynarodowy

1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z eksploatacji statków, łodzi lub samolotów w ruchu międzynarodowym podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

 

2. Do celów niniejszego artykułu zyski z eksploatacji statków morskich lub powietrznych w ruchu międzynarodowym obejmują:

a) dochód z wynajmu statków lub samolotów na zasadzie bareboat; oraz

b) zyski z użytkowania, konserwacji lub wynajmu kontenerów (w tym przyczep i powiązanego sprzętu do transportu kontenerów) wykorzystywanych do transportu towarów lub towarów;

gdy taki wynajem lub takie użytkowanie, konserwacja lub wynajem, w zależności od przypadku, ma charakter dodatkowy w stosunku do eksploatacji statków lub statków powietrznych w ruchu międzynarodowym.

 

3. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga zyski, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, z tytułu udziału w konsorcjum, we wspólnym przedsiębiorstwie lub w międzynarodowej agencji operacyjnej, to zyski przypadające tej osobie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba ta ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

 

Artykuł 9

Przedsiębiorstwa powiązane

1. Gdzie:

a) przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa uczestniczy bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa

b) te same osoby uczestniczą bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu, kontroli lub kapitale przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa i przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, i w obu przypadkach między tymi dwoma przedsiębiorstwami są ustalone lub narzucone warunki w ich stosunkach handlowych lub finansowych, które różnią się od warunków, które byłyby ustalone między niezależnymi przedsiębiorstwami, to wszelkie zyski, które, gdyby nie te warunki, przypadłyby jednemu z przedsiębiorstw, ale z powodu tych warunków nie przypadły, mogą być włączone przez Umawiające się Państwo do zysków tego przedsiębiorstwa i odpowiednio opodatkowane.

 

2. Jeżeli Umawiające się Państwo włącza do zysków przedsiębiorstwa tego Państwa – i odpowiednio opodatkowuje – zyski, od których przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa zostało obciążone podatkiem w tym drugim Państwie, a zyski w ten sposób włączone są zyskami, które przypadłyby przedsiębiorstwu pierwszego wymienionego Państwa, gdyby warunki istniejące między tymi dwoma przedsiębiorstwami były takie, jakie byłyby między niezależnymi przedsiębiorstwami, to to drugie Państwo dokona odpowiedniej korekty kwoty podatku naliczonego w tym Państwie od tych zysków. Przy ustalaniu takiego dostosowania należycie uwzględnia się inne postanowienia niniejszej Konwencji, a właściwe organy Umawiających się Państw w razie potrzeby konsultują się ze sobą.

 

Artykuł 10

Dividends

1. Dywidendy wypłacane przez spółkę mającą siedzibę w Umawiającym się Państwie osobie mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

 

2. Jednakże dywidendy wypłacane przez spółkę, która jest rezydentem Umawiającego się Państwa, mogą być również opodatkowane w tym Państwie zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli właściciel dywidend jest rezydentem drugiego Umawiającego się Państwa, to podatek naliczony w ten sposób nie może przekroczyć:

a) 5 procent kwoty brutto dywidend, jeżeli właścicielem odsetek jest spółka (inna niż spółka osobowa), która posiada bezpośrednio co najmniej 20 procent kapitału spółki wypłacającej dywidendy;

b) 15 procent kwoty brutto dywidendy we wszystkich pozostałych przypadkach. Niniejszy ustęp nie ma wpływu na opodatkowanie spółki w odniesieniu do zysków, z których wypłacane są dywidendy.

 

3. Określenie “dywidendy” użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z akcji lub innych praw, niebędących wierzytelnościami, uczestniczących w zyskach, jak również dochód z innych praw korporacyjnych, który podlega takiemu samemu opodatkowaniu jak dochód z akcji na mocy ustawodawstwa Państwa, którego rezydentem jest spółka dokonująca wypłat.

 

4. Postanowień ustępów 1, 2 i 3 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek od dywidend, będący osobą mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym spółka wypłacająca dywidendy ma miejsce zamieszkania, działalność gospodarczą przez położoną tam stałą placówkę lub świadczy w tym drugim Państwie niezależne usługi osobiste ze stałej bazy położonej w tym Państwie, a gospodarstwo, z tytułu którego wypłacane są dywidendy, jest faktycznie związane z taką stałą placówką lub stałą bazą. W takim w takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 niniejszej Konwencji.

 

5. Jeżeli spółka, która jest rezydentem Umawiającego się Państwa, osiąga zyski lub dochody w drugim Umawiającym się Państwie, to drugie Państwo nie może nakładać podatku na dywidendy wypłacane przez tę spółkę, chyba że dywidendy te są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w tym drugim Państwie lub jeżeli gospodarstwo rolne, z tytułu którego wypłacane są dywidendy, jest faktycznie związane ze stałym zakładem lub stałą bazą położoną w tym drugim Państwie, ani też nie może nakładać podatku na dywidendy wypłacane przez tę spółkę.

niepodzielonych zysków do podatku od niepodzielonych zysków spółki, nawet jeśli wypłacone dywidendy lub niepodzielone zyski składają się w całości lub w części z zysków lub dochodów powstałych w tym innym państwie.

 

Artykuł 11

Odsetki

1. Odsetki powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

 

2. Jednakże odsetki powstające w Umawiającym się Państwie mogą być również opodatkowane w tym Państwie zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek naliczony w ten sposób nie może przekroczyć:

a) 5 procent kwoty brutto odsetek, w przypadku odsetek powstałych w Umawiającym się Państwie i zapłaconych od wszelkiego rodzaju pożyczek udzielonych przez bank lub inną instytucję finansową drugiego Państwa, w tym banki inwestycyjne i kasy oszczędnościowe;

b) 10 procent kwoty brutto odsetek we wszystkich innych przypadkach.

 

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2 tego artykułu, odsetki powstałe w Umawiającym się Państwie, wypłacone osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, będącej właścicielem odsetek, będą zwolnione od podatku w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli zostały wypłacone z tytułu udzielonej, gwarantowanej lub ubezpieczonej pożyczki lub z tytułu innego długu lub kredytu gwarantowanego lub ubezpieczonego w imieniu drugiego Umawiającego się Państwa przez jego upoważniony organ.

 

4. Określenie “odsetki” użyte w niniejszym artykule oznacza dochody z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zabezpieczonych hipoteką lub nie, oraz uprawniających lub nie do udziału w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z rządowych papierów wartościowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, łącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi papierami wartościowymi, obligacjami lub skryptami dłużnymi.

 

5. Postanowień ustępów 1, 2 i 3 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli właściciel odsetek, mający miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą przez położony tam zakład lub świadczy w tym drugim Państwie niezależne usługi osobiste ze stałej bazy położonej w tym Państwie, a wierzytelność, z tytułu której wypłacane są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą bazą. W takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 niniejszej Konwencji.

 

6. Uznaje się, że odsetki powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnik ma miejsce zamieszkania w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca odsetki, bez względu na to, czy ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie stałą placówkę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, w związku z którymi powstało zadłużenie, od którego wypłacane są odsetki, a odsetki te są ponoszone przez taką stałą placówkę lub stałe miejsce prowadzenia działalności, wówczas takie odsetki są uważa się za powstałe w państwie, w którym znajduje się stały zakład lub stała baza.

 

7. Jeżeli z powodu szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi a inną osobą, kwota odsetek, biorąc pod uwagę wierzytelność, z tytułu której są one wypłacane, przekracza kwotę, która zostałaby uzgodniona przez płatnika i właściciela odsetek w przypadku braku takich powiązań, postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżkowa część płatności pozostaje opodatkowana zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa, z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej Konwencji.

 

Artykuł 12

Opłaty licencyjne

1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

 

2. Jednakże należności licencyjne, które powstają w Umawiającym się Państwie, mogą być również opodatkowane w tym Państwie zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli właściciel tych należności jest osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób naliczony nie przekroczy:

 

a) 5 procent kwoty brutto płatności, o których mowa w ust. 3 lit. a) niniejszego artykułu;

b) 10 procent kwoty brutto płatności, o których mowa w ust. 3 lit. b) niniejszego artykułu.

 

3. Termin “należności licencyjne” stosowany w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju płatności otrzymywane jako wynagrodzenie za:

a) korzystania lub prawa do korzystania z jakiegokolwiek patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajnej formuły lub procesu, lub informacji (know-how) dotyczących doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowych;

b) korzystanie lub prawo do korzystania z praw autorskich do utworów literackich, artystycznych lub naukowych (w tym filmów kinematograficznych oraz filmów lub taśm do transmisji radiowych lub telewizyjnych).

 

4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli właściciel odsetek od należności licencyjnych, będący osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają należności licencyjne, poprzez stałą placówkę położoną w tym państwie lub wykonuje w tym innym państwie niezależne usługi osobiste ze stałej bazy położonej w tym państwie, a prawo lub majątek, w odniesieniu do którego wypłacane są należności licencyjne, jest faktycznie związany z taką stałą placówką lub stałą bazą. W takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 niniejszej Konwencji.

 

5. Uznaje się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli płatnik ma miejsce zamieszkania w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie stały zakład lub stałą bazę, w związku z którymi powstało zadłużenie, od którego wypłacane są należności licencyjne, a należności licencyjne są ponoszone przez taki stały zakład lub stałą bazę, wówczas takie należności licencyjne uważa się za powstałe w państwie, w którym znajduje się stały zakład lub stała baza.

 

6. W przypadku gdy z powodu szczególnych powiązań między płatnikiem a właścicielem odsetek lub między nimi a inną osobą, kwota należności licencyjnych, uwzględniając użytkowanie, prawo lub informację, za które są one wypłacane, przekracza, bez względu na przyczynę, kwotę, która zostałaby uzgodniona przez płatnika i właściciela odsetek w przypadku braku takich powiązań, postanowienia niniejszego artykułu stosuje się tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżkowa część płatności pozostaje opodatkowana zgodnie z prawem każdego Umawiającego się Państwa, z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej Konwencji.

 

Artykuł 13

Zyski kapitałowe

1. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu sprzedaży majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

 

2. Zyski uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z alienacji:

a) akcje, inne niż akcje notowane na uznanej giełdzie papierów wartościowych, których wartość lub większa część ich wartości wynika bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, lub

b) udział w spółce osobowej, której majątek składa się głównie z nieruchomości położonych w drugim Umawiającym się Państwie, lub akcje, o których mowa w ustępie a) powyżej, mogą być opodatkowane w tym innym Państwie.

 

3. Zyski z alienacji majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub majątku ruchomego związanego ze stałą bazą, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania niezależnych usług osobistych, w tym takie zyski z alienacji takiego stałego zakładu (samego lub z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej podstawy opodatkowania mogą być opodatkowane w tym drugim państwie.

 

4. Zyski z alienacji statków, łodzi lub samolotów eksploatowanych w ruchu międzynarodowym przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa lub majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków, łodzi lub samolotów podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.

 

5. Zyski z alienacji majątku innego niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 niniejszego artykułu podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba dokonująca alienacji ma miejsce zamieszkania.

 

Artykuł 14

Niezależne usługi osobiste

1. Dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu usług zawodowych lub innej działalności o charakterze niezależnym podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta posiada w drugim Umawiającym się Państwie stałą bazę, z której może regularnie korzystać w celu wykonywania swojej działalności. Jeśli ma on taką stałą podstawę opodatkowania, dochód może być opodatkowany w drugim państwie, ale tylko w takiej części, która jest związana z tą stałą podstawą opodatkowania.

 

2. Termin “usługi profesjonalne” obejmuje w szczególności niezależną działalność naukową, literacką, artystyczną, edukacyjną lub dydaktyczną, a także niezależną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów, stomatologów i księgowych.

 

Artykuł 15

Zależne usługi osobiste

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 niniejszej konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że zatrudnienie jest wykonywane w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli zatrudnienie jest wykonywane w ten sposób, wynagrodzenie z tego tytułu może podlegać opodatkowaniu w tym drugim państwie.

 

2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu zatrudnienia wykonywanego w drugim Umawiającym się Państwie podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

 

a) uprawniony przebywa w innym Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w dowolnym dwunastomiesięcznym okresie rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku kalendarzowym; oraz

b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę, który nie jest rezydentem drugiego państwa, lub w jego imieniu; oraz

c) wynagrodzenie nie jest wypłacane przez stały zakład lub stałą bazę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

 

3. Bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia wykonywanego na pokładzie statku, łodzi lub samolotu eksploatowanego w ruchu międzynarodowym może być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym przedsiębiorstwo eksploatujące statek, łódź lub samolot ma siedzibę.

 

Artykuł 16

Wynagrodzenie dyrektorów

Wynagrodzenia dyrektorów i inne podobne płatności uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu lub innego podobnego organu spółki, która ma miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

 

Artykuł 17

Artyści i sportowcy

1. Bez względu na postanowienia artykułów 14 i 15 niniejszej Konwencji, dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie jako artysta rozrywkowy, taki jak artysta teatralny, filmowy, radiowy lub telewizyjny, muzyk albo jako sportowiec, z jego osobistej działalności wykonywanej w tym charakterze w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

 

2. Jeżeli dochód z tytułu działalności wykonywanej osobiście przez animatora rozrywki lub sportowca w ramach jego funkcji nie przypada samemu animatorowi rozrywki lub sportowcowi, lecz innej osobie, to dochód ten, bez względu na postanowienia artykułów 7, 14 i 15 niniejszej konwencji, może być opodatkowany w Umawiającym się Państwie, w którym działalność animatora rozrywki lub sportowca jest wykonywana.

 

3. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 tego artykułu dochód, o którym mowa w niniejszym artykule, jest zwolniony od podatku w Umawiającym się Państwie, w którym jest wykonywana działalność animatora rozrywki lub sportowca, jeżeli działalność ta jest w znacznej części finansowana z funduszy publicznych jednego lub obu Umawiających się Państw lub jest prowadzona na podstawie umowy o współpracy kulturalnej między Umawiającymi się Państwami.

 

Artykuł 18

Emerytury

1. Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 niniejszej konwencji, emerytury i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu poprzedniego zatrudnienia podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

 

2. Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, emerytury i renty oraz płatności dokonywane na podstawie ustawodawstwa o ubezpieczeniach społecznych lub na podstawie państwowego planu emerytalnego Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

 

Artykuł 19

Służba państwowa

1. a) Wynagrodzenie, inne niż emerytura, wypłacane przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę podziału politycznego albo organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki podziału politycznego albo organu, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

b) Niezależnie od postanowień podpunktu a) niniejszego ustępu, takie wynagrodzenie podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli usługi są świadczone w tym Państwie, a osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w tym Państwie, która:

(i) jest obywatelem tego państwa; lub

(ii) nie uzyskał statusu rezydenta tego Państwa wyłącznie w celu świadczenia usług.

2. a) Każda emerytura lub renta wypłacana przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę podziału politycznego albo organ lokalny albo z funduszy utworzonych przez takie Państwo lub jednostkę podziału politycznego albo organ lokalny osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa lub jednostki podziału politycznego albo organu podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

b) Niezależnie od postanowień podpunktu a) niniejszego ustępu, taka renta podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania i jest obywatelem tego Państwa.

 

3. Postanowienia artykułów 15, 16, 17 i 18 niniejszej Konwencji mają zastosowanie do wynagrodzeń i rent z tytułu usług świadczonych w związku z działalnością prowadzoną przez Umawiające się Państwo lub jego jednostkę podziału politycznego albo organ lokalny.

 

Artykuł 20

Studenci

1. Płatności, które student lub praktykant w przedsiębiorstwie, który ma lub miał bezpośrednio przed przyjazdem do Umawiającego się Państwa miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie i który przebywa w pierwszym wymienionym Państwie wyłącznie w celu nauki lub szkolenia, nie podlegają opodatkowaniu w pierwszym wymienionym Państwie, pod warunkiem że płatności te pochodzą ze źródeł spoza tego Państwa.

 

2. Dochód, który student lub praktykant otrzymuje z tytułu działalności wykonywanej w Umawiającym się Państwie, w którym przebywa wyłącznie w celu kształcenia lub szkolenia, nie podlega opodatkowaniu w tym Państwie. Zwolnienie to ma zastosowanie wyłącznie w okresie nieprzekraczającym dwóch lat od dnia, w którym dana osoba po raz pierwszy przybyła do tego Państwa w celu podjęcia nauki lub szkolenia.

 

Artykuł 21

Pozostałe przychody

1. Dochody osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, bez względu na miejsce ich osiągania, nie wymienione w powyższych artykułach niniejszej konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

 

2. Postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu nie stosuje się do dochodu innego niż dochód z majątku nieruchomego, określonego w artykule 6 ustęp 2 niniejszej Konwencji, jeżeli odbiorca tego dochodu, mający miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą przez stałą placówkę tam położoną lub wykonuje w tym drugim Państwie niezależne usługi osobiste ze stałej bazy tam położonej, a prawo lub majątek, z tytułu których wypłacany jest dochód, są faktycznie związane z taką stałą placówką lub stałą bazą. W takim przypadku stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 niniejszej Konwencji.

 

Artykuł 22

Kapitał

1. Kapitał reprezentowany przez majątek nieruchomy, o którym mowa w artykule 6 niniejszej Konwencji, będący własnością osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie i położony w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

 

2. Kapitał reprezentowany przez majątek ruchomy stanowiący część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, lub przez majątek ruchomy związany ze stałą bazą, którą osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania samodzielnych usług osobistych, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

 

3. Kapitał reprezentowany przez statki, łodzie i statki powietrzne eksploatowane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa w ruchu międzynarodowym, jak również przez majątek ruchomy związany z eksploatacją takich statków, łodzi i statków powietrznych, podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.

 

4. Wszystkie inne składniki kapitału osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

 

Artykuł 23

Eliminacja podwójnego opodatkowania

1. Z zastrzeżeniem postanowień ukraińskiego prawa dotyczących eliminacji podwójnego opodatkowania (co nie narusza ogólnej zasady niniejszej umowy), podatek luksemburski zapłacony zgodnie z prawem luksemburskim i zgodnie z niniejszą umową od zysków, dochodu ze źródeł położonych w Luksemburgu lub od podlegającego opodatkowaniu kapitału położonego w Luksemburgu, jest uznawany za zaliczony na poczet ukraińskiego podatku obliczonego w odniesieniu do tych samych zysków, dochodu lub kapitału, od których zapłacono podatek. Uiszczany jest podatek luksemburski.

 

2. Z zastrzeżeniem przepisów prawa luksemburskiego dotyczących unikania podwójnego opodatkowania (które nie naruszają ogólnej zasady niniejszego dokumentu), podwójne opodatkowanie w Luksemburgu jest eliminowane w następujący sposób:

a) W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania w Luksemburgu osiąga dochód lub posiada kapitał, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany na Ukrainie, Luksemburg, z zastrzeżeniem postanowień ustępów b) oraz c), zwolnić taki dochód lub kapitał z podatku.

b) Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania w Luksemburgu osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11 i 12 niniejszej konwencji może być opodatkowany na Ukrainie, Luksemburg zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu na Ukrainie.

c) W przypadku, gdy spółka będąca rezydentem Luksemburga uzyskuje dywidendy ze źródeł ukraińskich, Luksemburg zwolni takie dywidendy od podatku, pod warunkiem, że spółka będąca rezydentem Luksemburga posiada od początku swojego roku obrotowego bezpośrednio co najmniej 10% kapitału spółki wypłacającej dywidendy i jeśli spółka ta podlega na Ukrainie podatkowi dochodowemu odpowiadającemu luksemburskiemu podatkowi od osób prawnych. Wyżej wymienione udziały w spółce ukraińskiej są, na tych samych warunkach, zwolnione z luksemburskiego podatku kapitałowego.

 

3. Odliczenia przewidziane w Umawiającym się Państwie na podstawie ustępu 1 lub litery b) ustępu 2 niniejszego artykułu, w obu przypadkach, nie mogą przekroczyć tej części podatku dochodowego lub podatku od kapitału, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada, w zależności od przypadku, na dochód lub kapitał, który może być opodatkowany w tym Państwie.

 

4. Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji dochód uzyskany lub kapitał posiadany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony od podatku w tym Państwie, to Państwo to może jednak przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub kapitału takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub kapitał.

 

5. W rozumieniu ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu uważa się, że zyski, przychody i zyski kapitałowe osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, które mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie zgodnie z niniejszą Konwencją, pochodzą ze źródeł w tym drugim Umawiającym się Państwie.

 

Artykuł 24

Niedyskryminacja

1. Obywatele Umawiającego się Państwa nie mogą być poddani w drugim Umawiającym się Państwie opodatkowaniu ani związanym z nim wymogom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim wymogi, którym są lub mogą być poddani obywatele tego drugiego Państwa w tych samych okolicznościach, w szczególności w odniesieniu do miejsca zamieszkania. Postanowienie to, niezależnie od postanowień artykułu 1 niniejszej Konwencji, stosuje się również do osób, które nie mają miejsca zamieszkania w jednym lub obu Umawiających się Państwach.

 

2. Bezpaństwowcy, którzy mają miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, nie będą podlegać w żadnym z Umawiających się Państw opodatkowaniu ani związanym z nim wymogom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim wymogi, którym podlegają lub mogą podlegać obywatele danego Państwa w takich samych okolicznościach.

 

3. Opodatkowanie stałego zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, nie może być w tym drugim Państwie mniej korzystne niż opodatkowanie nakładane na przedsiębiorstwa tego drugiego Państwa prowadzące taką samą działalność.

 

4. Z wyjątkiem przypadków, w których mają zastosowanie postanowienia artykułu 9 ustęp 1, artykułu 11 ustęp 7 lub artykułu 12 ustęp 6 niniejszej konwencji, odsetki, należności licencyjne i inne wypłaty dokonywane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa na rzecz osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, w celu określenia zysków takiego przedsiębiorstwa podlegających opodatkowaniu, podlegają odliczeniu na tych samych warunkach, jak gdyby zostały zapłacone osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie. Podobnie wszelkie długi przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają odliczeniu przy ustalaniu podlegającego opodatkowaniu kapitału tego przedsiębiorstwa na tych samych warunkach, jak gdyby zostały zaciągnięte wobec osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie.

 

5. Przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, których kapitał jest w całości lub w części własnością lub jest kontrolowany, bezpośrednio lub pośrednio, przez jedną lub więcej osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, nie będą podlegały w pierwszym wymienionym Państwie żadnemu opodatkowaniu ani żadnym związanym z nim wymogom, które są inne lub bardziej uciążliwe niż opodatkowanie i związane z nim wymogi, którym są lub mogą być poddane inne podobne przedsiębiorstwa w pierwszym wymienionym Państwie.

 

6. Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie może być interpretowane jako zobowiązujące którekolwiek z Umawiających się Państw do przyznania osobom fizycznym niemającym miejsca zamieszkania w tym Państwie jakichkolwiek ulg, zwolnień i obniżek podatkowych ze względu na stan cywilny lub obowiązki rodzinne, które Państwo to przyznaje swoim własnym osobom mającym miejsce zamieszkania, lub jakichkolwiek ulg, zwolnień i obniżek podatkowych, które są przyznawane osobom mającym takie miejsce zamieszkania na podstawie kryteriów nie zawartych w ogólnych przepisach podatkowych.

 

7. Postanowienia niniejszego artykułu, niezależnie od postanowień artykułu 2, mają zastosowanie do podatków każdego rodzaju i typu.

 

Artykuł 25

Procedura wzajemnego porozumiewania się

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie uważa, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw powodują lub będą powodować dla niej opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji, może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi Umawiającego się Państwa, w którym ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, albo, jeżeli jej sprawa jest objęta postanowieniami ustępu 1 artykułu 24 niniejszej Konwencji, organowi Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem].

Sprawa musi być przedstawiona w ciągu trzech lat od pierwszego zawiadomienia o czynności skutkującej opodatkowaniem niezgodnym z postanowieniami niniejszej konwencji.

 

2. Właściwy organ podejmie starania, jeżeli zastrzeżenie wydaje mu się uzasadnione i jeżeli sam nie jest w stanie znaleźć zadowalającego rozwiązania, aby rozstrzygnąć sprawę w drodze wzajemnego porozumienia z właściwym organem drugiego Umawiającego się Państwa, w celu uniknięcia opodatkowania niezgodnego z Konwencją. Każde osiągnięte porozumienie będzie realizowane bez względu na terminy przewidziane w prawie wewnętrznym Umawiających się Państw.

 

3. Właściwe organy Umawiających się Państw będą dążyły do rozwiązywania, w drodze wzajemnego porozumienia, wszelkich trudności lub wątpliwości powstałych w związku z interpretacją lub stosowaniem Konwencji.

 

4. Właściwe organy Umawiających się Państw mogą porozumiewać się ze sobą bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w rozumieniu poprzednich ustępów.

 

Artykuł 26

Wymiana informacji

1. Właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniać takie informacje, które mogą mieć znaczenie dla wykonywania postanowień niniejszej Konwencji lub dla administrowania albo wykonywania przepisów prawa wewnętrznego dotyczących podatków wszelkiego rodzaju i rodzaju, nakładanych w imieniu Umawiających się Państw lub ich jednostek podziału politycznego albo władz lokalnych, o ile opodatkowanie na podstawie tych przepisów nie jest sprzeczne z Konwencją. Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułów 1 i 2.

 

2. Wszelkie informacje otrzymane przez Umawiające się Państwo na podstawie ustępu 1 będą traktowane jako tajne w taki sam sposób, jak informacje uzyskane zgodnie z prawem wewnętrznym tego Państwa, i będą ujawniane tylko osobom lub organom (w tym sądom i organom administracyjnym) zajmującym się wymiarem lub poborem, egzekucją lub ściganiem w odniesieniu do, rozpatrywaniem odwołań w zakresie podatków, o których mowa w ustępie 1, lub nadzorem nad powyższe. Takie osoby lub organy wykorzystują informacje wyłącznie do tych celów. Mogą one ujawnić informacje w ramach publicznego postępowania sądowego lub w orzeczeniach sądowych. Niezależnie od powyższego, informacje otrzymane przez Umawiające się Państwo mogą być wykorzystane do innych celów, jeżeli takie informacje mogą być wykorzystane do innych celów zgodnie z prawem obu państw, a właściwy organ Państwa dostarczającego informacje zezwoli na takie wykorzystanie.

 

3. Postanowień ustępów 1 i 2 nie można w żadnym wypadku interpretować w sposób, który nakładałby na Umawiające się Państwo obowiązek:

a) stosowania środków administracyjnych sprzecznych z ustawodawstwem i praktyką administracyjną tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

b) dostarczenia informacji, których nie można uzyskać na podstawie przepisów prawa lub w normalnym toku działania administracji tego lub drugiego Umawiającego się Państwa;

c) dostarczania informacji, które ujawniłyby tajemnicę handlową, gospodarczą, przemysłową, handlową lub zawodową albo proces produkcyjny, lub informacji, których ujawnienie byłoby sprzeczne z porządkiem publicznym (order public).

 

4. Jeżeli Umawiające się Państwo wystąpi z wnioskiem o udzielenie informacji zgodnie z niniejszym artykułem, drugie Umawiające się Państwo zastosuje swoje środki gromadzenia informacji w celu uzyskania żądanych informacji, nawet jeżeli te informacje nie będą mu potrzebne do własnych celów podatkowych. Obowiązek określony w poprzednim zdaniu podlega ograniczeniom przewidzianym w ustępie 3, ale w żadnym wypadku ograniczenia te nie mogą być interpretowane w sposób pozwalający Umawiającemu się Państwu na odmowę przekazania informacji tylko dlatego, że nie ma ono krajowego interesu w takim przekazaniu. informacje.

 

5. Postanowienia ustępu 3 nie mogą być w żadnym wypadku interpretowane w sposób pozwalający Umawiającemu się Państwu na odmowę udzielenia informacji tylko dlatego, że informacje te znajdują się w posiadaniu banku, innej instytucji finansowej, pełnomocnika lub osoby działającej w charakterze agenta lub powiernika albo że dotyczą one udziałów własnościowych w osobie.

 

Artykuł 27

Członkowie misji dyplomatycznych lub stałych oraz urzędów konsularnych

Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie narusza przywilejów fiskalnych przyznawanych członkom misji dyplomatycznych lub stałych misji albo urzędów konsularnych na podstawie ogólnych zasad prawa międzynarodowego lub na podstawie postanowień umów specjalnych.

 

Artykuł 28

Wejście w życie

Każde z Umawiających się Państw powiadomi drogą dyplomatyczną drugie Umawiające się Państwo o zakończeniu procedur wymaganych przez jego prawo wewnętrzne dla wejścia w życie niniejszej Konwencji. Niniejsza Konwencja wchodzi w życie w dniu późniejszej z wymienionych notyfikacji i od tej chwili ma moc obowiązującą:

a) w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła – do dochodu uzyskanego 1 stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym Konwencja weszła w życie, lub po tym dniu;

b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu oraz podatków od kapitału – do podatków należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym Konwencja weszła w życie, lub po tym dniu.

 

Artykuł 29

Zakończenie

Niniejsza Konwencja pozostaje w mocy do czasu jej wypowiedzenia przez jedno z Umawiających się Państw. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć konwencję drogą dyplomatyczną, składając wypowiedzenie co najmniej na sześć miesięcy przed końcem roku kalendarzowego rozpoczynającego się po upływie pięciu lat od daty wejścia konwencji w życie. W takim przypadku konwencja traci moc:

 

a) w odniesieniu do podatków potrącanych u źródła – do dochodu uzyskanego 1 stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym złożono zawiadomienie, lub po tym dniu;

b) w odniesieniu do innych podatków od dochodu oraz podatków od kapitału – do podatków należnych za każdy rok podatkowy rozpoczynający się 1 stycznia lub później roku kalendarzowego następującego po roku, w którym złożono zawiadomienie.